TANDA KIAMAT
Aku suka bila kerja shift malam sebab ada kawan nak terawih. Kalau sorang2 tu, liat gak nak buat walaupun surau dekat je. Lain lah kalau kat kampung, sure bapak aku bising kalau tak gi terawih!
Aku suka bila kerja shift malam sebab ada kawan nak terawih. Kalau sorang2 tu, liat gak nak buat walaupun surau dekat je. Lain lah kalau kat kampung, sure bapak aku bising kalau tak gi terawih!
Masuk je waktu Isyak, semua pandang aku suh jadi imam. Aku menolak. Dah dua minggu aku batuk. Tak keluar suara pun. Pandang Wak. Wak pun cuba mengelak. Suara wak pun dah ala2 macam Awie dah sebab dah mula sakit tekak.
“Antara tanda2 nak kiamat, bila semua orang mengelak nak jadi Imam. Macam ni la! Astaghfirullah!” Khairi mula berceramah.
“Aku takde suara la!” Aku mengelak.
“Aku bukan mengelak. Aku nak gi pantry kejap. Amik air” Wak bagi alasan. Wak letak air kat sebelah. Buat basahkan tekak lepas sembahyang. Maklumlah, lepas tu nak terawih pulak. Ambil tempat imam. Angkat takbir.
“Alhamdulillah. Ada gak orang nak jadi imam. Lama lagi la nak kiamat agaknya” Khairi komen.
Wak terus gelak. Tak jadi angkat takbir.
LAMA TAK NAMPAK
Balik kampung, aktiviti marhaban masih ada. Balik marhaban, aku duduk berborak dengan mak aku.
Balik kampung, aktiviti marhaban masih ada. Balik marhaban, aku duduk berborak dengan mak aku.
“Lama tak nampak Ustaz M. Time balik puasa hari tu pun xde nampak masa sembahyang terawih pun!”
“Kang kalau nampak, awak terkejut pulak!” Mak jawab acuh tak acuh.
“Kenapa pulak?” Terus semangat aku tanya mak aku. Berminat je aku kalau bab2 gossip ni.
“Ye la, Ustaz tu kan dah berapa bulan meninggal! Kang kalau awak nampak, maunya tak terkejut!!”
Terus insaf aku! Nampak sangat lama sangat tak balik kampung!
TAK LARAT
Mak aku bising suruh susun kerusi meja kat ruang tamu. Raya memang meletihkan. Lagi pula, rumah kitorang memang tempat berkumpul pakcik makcik aku. Mak mula membebel.
Mak aku bising suruh susun kerusi meja kat ruang tamu. Raya memang meletihkan. Lagi pula, rumah kitorang memang tempat berkumpul pakcik makcik aku. Mak mula membebel.
“Cuba tolong kemas-kemas sket rumah ni. Dah la bulan puasa tu mak buat sorang2. Penat tau tak!!”
“Alah, tahun lepas pun mak buat sorang2 gak. Boleh je!” Aku mengusik. (Kitorang bila dah besar memang suka usik mak. Kadang-kadang abah marah gak sebab selalu sangat mengusik. Tapi kadang-kadang abah join kitorang gak. Hahaha)
“Tahun lepas tu lain. Tahun ni aku dah tua setahun! Tak larat ko tau tak!” Mak mengomel.
Aku terus bantai gelak. Siot je guna alasan macam tu!

Filed under:
life
terawikh aku tahun ni byk burn sebab malas dan byk kerja kat opis. hahaha. seperti biasa, malas tu yang lebih.
hahahaha. aku pun mengalami keadaan yang sama. bila balik je takde orang pun kenal aku. somehow...aku hepi sebab tak susah2 nak senyum2 kat orang tapi mak aku mula la bising cakap aku jarnag balik la apa lah. tu la..mak aku jugak suruh belajar tinggi2, haruslah balik sekali sekala aje.
bab kemas mengemas tu, aku terpaksa ikut sebab kalau tak ikut aku sorang2 je la tak buat kerja. rasa bersalah doo. tahun ni raya aku amik "tender" bakar sate dengan goreng kacang utk kuah kacang. bapak laah...letih gile ok. tak faham macam mana mak aku boleh tahan buat benda2 camtu hari2. mendatang keinsafan jugak la sekejap. hahaha. tapi puas hati raya tahun ni, aku hepi2 even raya sekejap je. sangat hepi.
entry lama x nampak tu memang aku setuju..
jadi skang antara soklan yang biasa aku tanya tiap2 kali telepon umah ialah..
"ada ape2 ke berlaku kat kg?" nnt ada la sesi briefing oleh mak atau bapak aku..
lagipon leh tambah issue kalau jumpa org kampung d perantauan..hehehe